پشت تاریکی چشم‌های بی‌رمقت پنهان شده‌ای، برای همین است که وقتی در قاب پنجره می‌ایستی، سایۀ زنی در حال فروریختن است؛ می‌دانم که گل‌های دامنت با حسرت به نشاط شمعدانی‌های پشت پنجره نگاه می‌کنند، ای کاش آنقدر زندگی کرده بودی و جوانی را میفهمیدی که در آستانۀ سی سالگی، غبار روسری خاکستریت، تقویم سالهای خاک خورده ات را نشان نمیداد. ای گنج، ای زیبا، ای زن! آینه‌ها را به پیشوارت میخوانم و لطافت گم شده ات را نشانش میدهم، تمام قد بایست، پیشانی‌ات را بلندتر از همیشه بدان تا اگر خنکی صبح های بهاری فراموشت کرده اند، تو به یادشان بیاوری که هنوز هم طراوت و روشنی یک خانه از برق های چشم سیاه تو جان میگیرد، به کسالت لحظه ها نشان بده که اگر بخواهی میتوانی طلسم هر سکوتی را بشکنی و عشق را با قرمزی دلبرانۀ گل‌های روی دامنت، به هر کسی که بخواهی ببخشی. ای بخشنده! ای زیبا! ای لطیف! تا همیشه خودت بمان؛ با همۀ وجود یک زن، یک بانو، یک زندگی.  

همان طور که در بررسی داستان کوتاه رئالیستی گفتیم، توصیف عینی و دقیق محیط بیرونی یکی از رسالت های نویسندگان اینگونه داستان ها بود اما آن چیزی که در داستان کوتاه مدرن اهمیت و اولویت دارد، کنکاش، جست و جو و توصیف دنیای هزارتوی ذهن است که برداشت مدرنیست ها از ذهن، برداشت هنجارشکنانه روانکاو قرن بیستم یعنی فروید است. مطابق با نظریه فروید ذهن از سه ساحت نهاد، خود و فراخود تشکیل میشود. در توضیح" نهاد" میتوان گفت که در ضمیر ناخودآگاه قرار دارد و بیشتر به دنبال

داستان کوتاه ناتورالیستی:میتوان گفت داستان کوتاه ناتورالیستی شکل افراطی رئالیسم است که موشکافانه به پرداخت و توصیف جزئیات میپردازد اما تفاوت آن را میتوان در هدفش جست که هدف آن به دست دادن قوانین حاکم بر جامعه و طبیعت است و اینکه انسانها مقهور این قوانین هستند. فضای حاکم بر داستانهای ناتورالیستی فضای فقر و طغیان غرایزی ست که انسانهای شکست خورده در برابر آن به مرگ و نابودی میرسند.

در داستان کوتاه رئالیستی چون هدف نویسنده بدست دادن گزارشی عینی از دنیای بیرون است، بنابراین زاویه دید سوم شخص عینی یا اول شخص ناظر مناسب ترین زاویه برای ارائه توصیفات دقیق محیط پیرامون است. شاید بپرسید چرا در بحث زاویه دید در داستان های رئالیستی، زاویه دید دانای کل نامحدود ذکر نشد؛ پاسخ کاملاً روشن است؛ چون زاویه دید دانای کل به ذهن و درونیات و گذشته و آینده شخصیتها وقوف کامل دارد و انتخاب این زاویه دید با اصول رئالیست ها که صرفاً به شرح گزارش از دنیای

در ابتدا باید گفت که هدف داستان کوتاه رئالیستی به تصویر کشیدن دقیق دنیای بیرون است که برای منع این تصویر دقیق نیاز به ذکر جزییات مکان، زمان و شخصیت دارند. لازم به تذکر است که داستان نویسان رئالیست به دنبال بازنمایی زندگی طبقات محروم جامعه هستند. آنها کاری به تخیلات و احساسات شخصی یا مکان و زمان تخیلی ندارند و ادعا میکنند هر چه به تصویر کشیده اند، واقعیت است. مکان در داستانهای رئالیستی میل وافر به ثبت واقعیتی که در چشم همگان یکسان باشد، با اختراع